در بين اين همه آشنا ، آشنايي مرا مهربان خواند.

نمي دانم مهربان بودم كه مرا مهربان خواند يا كه ... 

 اما مي خواهم بگويم اي آشناي ديروز و اي اميد فرداي من ، هرچه بودم از روز ازل دور ازنقش و نگار بودم.دور از رنگ و ريا بودم.

من فقط من بودم.با دلي ساده و صاف.

من فقط خواب بودم.

خواب كه تا سپيده سر زد بهانه ام شدي.

بهانه بيدار شدنم.

بهانه بودنم.

بهانه زيستنم.

و جزتو كسي نمي داند راز بيدار شدن مرا...